5. Klątwa Gaudentego na Polskę i Bolesława Chrobrego.

NWO. Spiskowa Historia Polski.

Dzień dobry.

Spiskowe historie świata tworzy się wszędzie w ten sam sposób. Zwycięzcy piszą historię, nie przejmując się faktami i dopasowując wszystko do potrzeb ideologii. Podstawą historii spiskowej jest opanowanie szkolnictwa i zniszczenie wszystkich źródeł historycznych, które nie pochodzą ze źródeł zwycięzcy.

W Polsce zwyciężył katolicyzm, dlatego wszystko co wiemy pochodzi ze źródeł katolickich. Ale i tym katolickim źródłom zdarzają się nieprzyjemne wpadki. Najstarsza z zachowanych kronik o historii Polski to kronika Galla Anonima, katolickiego mnicha z XII wieku. Wszystkie wcześniejsze niewygodne polskie kroniki spalił Kościół. Jednak i Galowi przydarzyła się wpadka. Chwaląc się o potędze swojej religii i watykańskiej klątwy, wygadał się, że Watykan przeklął naród polski i Chrobrego i przeznaczył nasz naród na zniszczenie i rabunek. Tekst, który każdy może sprawdzić na Internecie w kronice Galla Anonima, brzmi tak. Klęska ta (tj. najazd Brzetysława) zaś dlatego miała dotknąć całą ziemię, że podobno Gaudenty, brat i następca św. Wojciecha, z nie znanej przyczyny obłożył kraj klątwą.[1]

Gaudenty był pierwszym arcybiskupem Gniezna, nuncjuszem papieskim, reprezentantem papieża i Watykanu w Królestwie Polskim. Zmarł według Katalogów Arcybiskupów Gnieźnieńskich i Długosza w roku 1006. Dlatego klątwa na naród polski i króla rzucona była na 100% przed tą datą.

Klątwa kiedyś to nie był żart jak dzisiaj. Słownik Biblii podaje tak znaczenie słowa klątwa: Klątwa – akt prawny przeznaczający kogoś lub coś na zagładę dokonanej jako ślub. Ponadto jest to akt prawny wyjęcia spod prawa, akt banicji i równy wyrokowi śmierci. Koronowany namaszczony król chrześcijański był pomazańcem Bożym. Kto by na niego podniósł rękę podlegał klątwie i karze śmierci. Klątwa wyjmowała króla i jego kraj spod prawa i przeznaczała na zniszczenie i zagładę. Ten kto wykonał świętą klątwę Watykanu na króla lub kraj, czyli zniszczył obiekt przeklęty, był kanonizowany i otrzymywał tytuł świętego. Jest to powód dla którego kościół kanonizował na świętych cesarzy niemieckich, w tym Henryka II i Mistrzów Krzyżackich za najazdy na Polskę. Jeżeli zdamy sobie sprawę ze znaczenia klątwy we wczesnym średniowieczu, to dopiero wtedy widzimy jaką wielką gafę strzelił Gall Anonim. Wygadał się, że Watykan rzucił klątwę przeciw królowi Polan i przeznaczył naród polski na zniszczenie.

Klątwa rzucona była pomiędzy rokiem 1000 a 1006, datą śmierci Gaudentego. Przed zjazdem w Gnieździe stosunki między Chrobrym a papiestwem były wyśmienite. W Niemczech panował Otto III kuzyn Chrobrego. Niemieccy kronikarze podają wzmianki, że któryś z Ottonów poślubił jedną z córek Mieszka I, więc pokrewieństwo było dość bliskie. Kroniki niemieckie podają, że na zjazd w Gnieździe wybrali się wszyscy biskupi niemieccy, a najprawdopodobniej margrabiowie i królowie podlegli Cesarstwu Rzymskiemu. I takie samo świadectwo daje Gall Anonim. Starym rzymskim zwyczajem podzielono Cesarstwo Rzymskie, którego głową był Otto III na Wschodnie i Zachodnie. I od tego momentu Bolesław Chrobry został namaszczony przez arcybiskupa Gaudentego właśnie w asyście cesarza na Cesarza Rzymskiego Wschodu. Według zgodnych źródeł polskich i niemieckich Chrobremu w asyście panów całego Cesarstwa Rzymskiego nałożono koronę nie królewską, a cesarską i oddano oficjalnie w zarząd Wschód Świętego Cesarstwa Rzymskiego, a nie niemieckiego.

Kronika Gala jest dostępna na Internecie. Ja przytoczę fragmenty dotyczące koronacji Bolesława na Cesarza Wschodniej Części Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Gall Anomim:

Zważywszy jego chwałę, potęgę i bogactwo, cesarz rzymski zawołał w podziwie: „Na koronę mego cesarstwa! to, co widzę, większe jest, niż wieść głosiła!” I za radą swych magnatów [za radą magnatów!] dodał wobec wszystkich: „Nie godzi się takiego (…) wielkiego męża, jakby jednego spośród dostojników, księciem nazywać lub hrabią, lecz [wypada] chlubnie wynieść go na tron królewski i uwieńczyć koroną”. A zdjąwszy z głowy swej diadem cesarski [nie królewski, cesarski!], włożył go na głowę Bolesława na [zadatek] przymierza i przyjaźni, (…) I tak wielką owego dnia złączyli się miłością, że cesarz mianował [mianował!] go bratem i współpracownikiem cesarstwa i nazwał go przyjacielem i sprzymierzeńcem narodu rzymskiego. Ponadto (…) przekazał na rzecz jego oraz jego następców wszelką władzę, jaka w zakresie [udzielania] godności kościelnych przysługiwała cesarstwu w królestwie polskim, czy też w innych podbitych już przez niego krajach barbarzyńców, oraz w tych, które podbije [w przyszłości]. Postanowienia tego układu zatwierdził [następnie] papież Sylwester[2] przywilejem św. Rzymskiego Kościoła.[3] Takie jest świadectwo Galla.

Jeśli zaś chodzi o koronację Chrobrego w roku 1025, to źródła polskie w ogóle o niej nie wspominają, bo kościół w Polsce zniszczył informacje na temat koronacji Chrobrego w Niemczech na Cesarza i Króla Rzymskiego. O koronacji w Niemczech w roku 1025 wiemy tylko dzięki nieprzychylnym nam źródłom niemieckim. Te same źródła, które wcześniej opisywały koronację Chrobrego, teraz obelżywie nazywając go księciem Polan, podają zgodnie, że w czasie bezkrólewia po śmierci Henryka II, Chrobry w Niemczech przywdział koronę królewską ze szkodą dla króla Konrada. Dlatego Konrad koronował się na cesarza dopiero po śmierci Chrobrego. Tekst niemiecki podaje zgodnie z Wikipedią: W tym samym roku [1025], który to wymieniłem już wcześniej [1025], Słowianin Bolesław, książę Polaków, zdobył z krzywdą króla Konrada insygnia królewskie i tytuł królewski, lecz jego zuchwalstwo przyćmiła nagła śmierć.[4]

Chrobry nie mógł się koronować w Niemczech na króla Polski. Prawo wymagało koronacji na króla Polski w arcybiskupstwie w Gnieźnie, w Polsce. W Niemczech ze szkodą dla niemieckiego króla Konrada mógł się koronować tylko na Króla Królów, czyli Cesarza Rzymskiego, bo Konrad był już wcześniej królem Niemiec, ale nie był jeszcze Cesarzem Rzymskim. U Niemców można nawet znaleźć sugestię, że nagła śmierć Chrobrego była związana z niezdjętą z niego klątwą, ale to nic pewnego. Jako król Zjednoczonego Cesarstwa Rzymskiego Wschodu i Zachodu, Chrobry panował krótko, ale już od roku 1018 pokonani Niemcy byli zobowiązani dostarczać swoje wojska na każdą wyprawę wojenną Chrobrego. Możemy być pewni, że klątwa Watykanu została rzucona na Polskę pomiędzy rokiem 1000 a 1006. Co więc się wtedy działo? W styczniu 1002 zmarł Otto II, a jeszcze wcześniej Bawarczycy Henryka II przepędzili z Rzymu przychylnemu Polsce papieża Sylwestra, wprowadzając kochającego Szwabów następcę.

Chrobry chciał wprowadzić na tron cesarski swojego brata Ekkeharda, który władał Marchią Miśnieńską, Łużycami i Milskiem. Henryk II zamordował Ekkeharda w kwietniu, więc Chrobry włączył do Polski zapisane mu w spadku ziemie po bracie. Henryk II koronował się na króla Niemiec w czerwcu, ale żeby zostać cesarzem potrzebna była zgoda wszystkich panów Niemiec, tak jak się to odbyło dwa lata wcześniej w Gnieźnie. W lipcu odbył się zjazd w Merseburgu w celu wybrania drugiego współrządzącego z Chrobrym Cesarstwem cesarza. Chrobry nie zgodził się na kandydaturę Henryka II, który cesarzem został dopiero później, po 12 latach. W odwecie Henryk II przekupił obecnego na zjeździe Gaudentego, żeby ten rzucił klątwę na Polskę i Chrobrego. Zaraz po rzuceniu klątwy tłum zwolenników Henryka zaatakował orszak Chrobrego. Nasz król ocalał tylko dzięki pomocy swoich saskich sojuszników, którzy uderzyli na zwolenników Henryka, a Chrobry i zdziesiątkowani Polacy wydostali się przez wyłamaną bramę. Zamach na Chrobrego, namaszczonego pomazańca Bożego, był możliwy tylko dzięki watykańskiej klątwie rzuconej na Polaków przez Gaudentego. Bez klątwy królobójcy podlegali sami klątwie i karze śmierci. Klątwa Gaudentego wywołała wojnę pomiędzy Chrobrym przeklętym a Henrykiem II świętym[5]. To jest święty kościoła katolickiego.

Typowe scytyjskie, celtyckie kopce założycieli Krakowa, króla Kraka i jego córki i żony Wandy. Kopiec królowej Scytów królewskich, Wandy, nie interesuje katolickich patriotów. Kopce te, są też celtyckim, słonecznym kalendarzem Scytów.

Scytyjski kopiec założyciela Krakowa, króla Kraka. Pobieżne badania archeologiczne wskazują, że Krak był celtyckim Awarem, Scytem Królewskim. Awarów po ich najeździe na Rzym, Rzymianie nazwali Wandalami, bo tak wielkich dokonali zniszczeń w cesarstwie.

Zwycięzcy piszą historię narodu przez opanowanie szkolnictwa. W Polsce zwyciężył katolicyzm sprowadzony do Polski z Rzymu, stolicy Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Tak wyglądała mapa Niemiec w chwili, gdy Mieszko I przyjął chrześcijaństwo z Rzymu. Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego trwało przez cały okres Piastów, Jagiellonów i wolnej elekcji. Przez ten cały czas Rzym albo znajdował się na terenie Niemców, czyli Niemieckiego Cesarstwa Rzymskiego, albo w Rzymie rządzili papieże obsadzeni dzięki wojskowej pomocy Niemców. To powinno wyjaśnić, dlaczego katolicyzm w Polsce od samego początku był narzędziem germanizacji Słowian, nakierowany na zniszczenie państwowości Polan w walce o hegemonię w Europie pomiędzy Polanami a Germanami.

To jest mapa Cesarstwa Franków Karola Wielkiego z roku 814, pokazująca państwo Polan.

Dla Watykanu reprezentującego w Polsce szwabski, germański katolicyzm, Polska była zagrożeniem dla istnienia Imperium Niemieckiego. Żeby temu zaradzić, Kościół w Polsce i Niemczech zniszczył wszystko o przedkatolickiej historii Polan, kraju, który rozciągał się od Łaby i miał w swoim składzie Ruś i Ukrainę. Rzym nigdy nie podbił kraju Polan, Karol Wielki chciał tylko tworzyć Imperium Rzymskie, więc Frankowie podbili Rzym i Germanię. Frankowie nigdy nie marzyli o podboju Polan. Pilnowali pokoju przez wzajemne z władcami Polan małżeństwa i sojusze, dlatego u Franków można znaleźć świetne informacje o ich potężnym sąsiedzie Polanach, którzy pomogli Frankom podbić Germanię. Dzięki koligacjom rodzinnym, książęta Polan i Franków nie prowadzili z sobą wojen. Gdy zmarł skoligacony z królami Polan Karol Wielki w roku 814, Niemcy nie posiadali jeszcze swego państwa. Na wschód od Łaby mieszkali tylko Słowianie, zaznaczeni kolorem niebieskim. Ze Słowian według źródeł francuskich największym królestwem byli Polanie, którzy rządzili Wschodnią Europą. Ponieważ ja nie znam francuskiego, prezentuję tu angielską kopię francuskiej mapy sporządzoną na podstawie kronikarskich źródeł frankońskich. Takiej polskiej mapy nie ma, bo katolicy patrioci odnoszą się wrogo do przedkatolickiej historii Polski.

W chwili śmierci, Chrobremu podlegały wszystkie ziemie, które według mapy Franków Karola Wielkiego należały do państwa Polan. A ponadto Chrobremu jako cesarzowi podlegały w sposób lenny, płaciły podatki i dostarczały wojska: Ruś, Germanie i Czechy.

Ogłupieni przez katolicyzm Polacy nie rozumieją, że to oni są biblijnymi Izraelitami, narodem Króli-Pasterzy, znanych na terenach od Łaby po Ural jako Scytowie Królewscy.

O koligacjach rodzinnych Chrobrego i Mieszka tak podaje Gal Anonim w związku ze śmiercią Chrobrego: Skoro tedy wielki Bolesław zeszedł z tego świata, tron objął syn jego Mieszko II, który już za życia ojca pojął za żonę siostrę cesarza Ottona III, z której spłodził Kazimierza, to jest Karola, odnowiciela Polski[6]. (…) Opowiadają też, że Czesi schwytali [go] zdradziecko na wiecu i (…) uszkodzili genitalia (…), za to, że król Bolesław, jego ojciec, podobną im wyrządził krzywdę, oślepiwszy ich księcia, a swego wuja. [7] Tyle Gall o koligacjach rodzinnych. Kazimierz Odnowiciel na chrzcie otrzymał imię Karol, na pamiątkę koneksji Piastów z Karolem Wielkim, królem Franków, ale i tą informację wymazał w Polsce kościół, choć znajduje się w kronikach niemieckich.

Dziękuję.