1. Lechia – 3 tysiące lat historii Polski. Cz. 1/3. Spiskowa Historia Polski.

Dzień dobry.

W poprzednim moim filmie o ponadźwiękowej flocie króla Salomona[1] zawarłem informację, że w Państwie Lecha kapłanki religii nazywanej Wiedza – wiedźmy, latały z Łysej Góry nie na miotłach, a na wimanach i że były to wimany tego samego typu, na których król Salomon latał pomiędzy Indiami, a Etiopią i Egiptem. Wywołało to lawinę korespondencji na moją skrzynkę, że przecież państwo Lecha to tylko legenda i że jeśli nawet była Lechia, to na pewno nie istniała w czasach króla Salomona.

Tymczasem kraj nazywany Lechią lub Państwem Lecha to jeden z najstarszych narodów świata. Gdy Watykan wprowadził w państwie Piastów swój kult Chrystusa z Judei, wymazano Polsce trzy tysiące lat historii i wiedzę o Chrystusie Astralnym – Kosmicznym, który był czczony w Państwie Lecha. Watykan spalił wszystkie księgi historyczne, religijne i kapłanki wiedzy – wiedźmy na stosach. Świątynie poświęcone czczeniu Chrystusa Kosmicznego, czyli Słońca, rozebrano i na ich miejscu zbudowano świątynię Jezusa, zwanego Chrystusem.

O potędze antycznego Państwa Lecha, nazywanego też Lechią, możemy się dowiedzieć u dawnych jej wrogów, konkurentów do panowania nad światem, bo w Polsce ze względów politycznych i religijnych o Lechii kompletnie zapomniano.

Jeśli chodzi o starożytność tego państwa, to Lechia pojawia się już w Biblii po raz pierwszy w czasach Abrahama, w Księdze Sędziów[2]. Sędziowie byli arcykapłanami sądzącymi lud. Czasy królów to czasy późniejsze, a zaczynają się od króla Dawida, a król Salomon był Dawidowym synem. Lechia to kraj, gdzie tytan i sędzia Samson w jednej bitwie zabił oślą szczęką tysiąc przeciwników.

Dla tych, którzy nie znają moich filmów, przypominam, że według Biblii Izrael zajął całą Euroazję, czyli tereny pomiędzy Morzem Północnym a Południowym i również tereny pomiędzy Morzem Wschodnim a Morzem Zachodnim, bo historia Izraela to historia Celtów, którzy podbili antyczny świat. Biblijni Izraelici sami siebie w Biblii nazywali pasterzami. Słowo Celt po celtycku znaczy pasterz, bo Celtowie nazywali się sami z siebie pasterzami, tak jak Izraelici w Biblii. O tym jednak zrobiłem wcześniej serię filmów i nie będę się powtarzał[3].

W Polsce nikt już nie pamięta o państwie Lecha i nawet najbystrzejsi uczeni nie zastanawiają się, dlaczego do dziś w Turcji i Persji oficjalna nazwa Polski to Kraj Lecha – Lechistan. Lechi równa się Lechia lub Lech, a stan to państwo, razem Państwo Lecha. Co więcej, do XIX wieku w Iranie, Iraku i Turcji nazywano Polaków nie Polakami, a Lechami, a w Rosji i na Ukrainie Lechami lub Lachami. Ukraińcy po dzień dzisiejszy nazywają nas często Lachami zamiast Polakami od Lecha.

Jedyne informacje pisane, jakie istnieją dziś na temat przedpiastowskiej historii Polski mamy w kronikach perskich. Otóż Persowie w czasach swojego imperium pomiędzy VI wiekiem a III wiekiem przed Chrystusem toczyli zawzięte boje o panowanie nad światem z Lechami z Państwa Lecha, czyli z Lechistanu. Persowie wszystkich Słowian nazywali Scytami i twierdzili, że kiedyś było tylko jedno wielkie Scytyjskie Imperium rządzone przez bogów. Później Scytowie od imion swoich władców, półbogów, podzielili się na Lechów, Scytów na Ukrainie, Massagetów na terenie Rosji i Traków i Getów na Bałkanach.

Odnośnie Lechów z Lechistanu Persowie w V wieku przed Chrystusem podają, że to koalicja Scytów dowodzona przez Lechów wymordowała Dariuszowi Wielkiemu milionową armię perską, a sam Dariusz ledwo uszedł z życiem, co też opisuje Herodot w Dziejach.

Takiego szczęścia nie miał wcześniej Cyrus Wielki, który zginął, kiedy całą siłą uderzyła na niego Lechia z sojusznikami. Otóż Persowie piszą, że Cyrus Wielki wybrał się na wyprawę wojenną, żeby podbić Massagetów, bo tak nazywano wcześniej Rosjan. W wielkiej bitwie pokonał Massagetów i wziął do niewoli ich wodza, syna królowej Massagetów Tomirydy. Wtedy Tomiryda poprosiła innego swojego syna, króla królów wszystkich Ariów, Pierona, o pomoc. Persowie podkreślają, że król Lechistanu, władca wszystkich Scytów, Pieron, używał takiego samego tytułu królewskiego jak Cyrus Wielki, czyli Król królów wszystkich Ariów. Król królów, Pieron, nadciągnął z całą Wielką Scytią i w strasznej bitwie wyrżnął całą perską armię z Cyrusem na czele.

O wojnie tej pisał też w V wieku przed Chrystusem ojciec historii nowożytnej, Grek Herodot, w Dziejach, więc go przytoczę.

Herodot Dzieje, księga pierwsza, strona dziewięćdziesiąta dziewiąta:

Tomyris na wiadomość o losie wojska i syna posłała herolda do Cyrusa i kazała mu to powiedzieć: „(…) zwróć mi syna i odejdź bezkarnie z tego kraju, (…). Jeżeli tego nie uczynisz, przysięgam ci na boga słońca, pana Massagetów, że ja ciebie, choć jesteś nienasycony, krwią nasycę”. Cyrus jednak na te powtórzone mu słowa wcale nie zwracał uwagi. (…) Tomyris, widząc, że Cyrus jej nie usłuchał, zebrała całą swą potęgę i wydała mu bitwę. (…) Przez długi czas walcząc dotrzymywali sobie placu i żadna strona nie chciała ustąpić; w końcu jednak Massageci uzyskali przewagę. Większa część wojska perskiego poległa, a także sam Cyrus zginął po dwudziestu dziewięciu ogółem latach panowania. Tomyris napełniła bukłak krwią ludzką i szukała wśród poległych Persów zwłok Cyrusa; a znalazłszy je, wsadziła jego głowę do bukłaka, lżyła trupa i wyrzekła nadto te słowa: „Tyś mnie zniweczył, choć żyję i zwyciężyłam cię w bitwie, boś mego syna podstępem wziął do niewoli; za to ja ciebie, jak ci zagroziłam, krwiąnasycę”. Z wielu opowieści, jakie krążą o końcu życia Cyrusa, ta wydała mi się najbardziej prawdopodobną. Massageci noszą taką samą odzież i wiodą ten sam tryb życia co Scytowie; są konnymi i pieszymi żołnierzami (ćwiczą się bowiem w obu rodzajach walki), są łucznikami i kopijnikami, mają też zwyczaj nosić dwusieczne topory. Złoto i spiż ogólnie jest u nich w użyciu: do wszystkiego bowiem, co dotyczy lanc, grotów i toporów, używają spiżu, co zaś należy do okrycia głowy, pasów i rzemieni, to zdobią złotem. Tak samo koniom dokoła piersi nakładają spiżowe pancerze, uzdy zaś, munsztuki i szory zdobią złotem. Żelaza i srebra zupełnie nie używają; (…). Z bogów czczą tylko słońce, któremu ofiarują konie. Sens tej ofiary jest taki: najszybszemu z bogów poświęcają najszybsze ze wszystkich stworzenie.[4]

[1] 45. Wimany-samoloty Salomona i Abrahama. UFO. Starożytna Judea.

[2] Księga Sędziów:

15:14 Gdy tak znalazł się w Lechi, Filistyni krzycząc w triumfie wyszli naprzeciw niego, ale jego opanował duch Pana.

15:16-17 Rzekł wówczas Samson: «(…) Szczęką oślą zabiłem ich tysiąc». Gdy przestał mówić, odrzucił szczękę i nazwał to miejsce Ramat-Lechi.

15:19 Wtenczas Bóg rozwarł szczelinę, która jest w Lechi, tak że wyszła z niej woda. [Samson] napił się jej i wróciły mu siły i ożył. Oto dlaczego nazwano to źródło En-Hakkore (“Źródłem Wzywającego”). Istnieje ono w Lechi do dnia dzisiejszego.

[3] O podboju Euroazji przez biblijnych pasterzy, czyli Celtow Izraelitów, którzy z Arii podbili antyczny świat zobacz filmy od nr 9 do nr 15. Ponadto film nr 30. UFO. Atomowe, starożytne wojny, i indyjska świątynia Salomona.

[4] Herodot Dzieje, Księga I.