Art. 41.
1. Każdemu zapewnia się nietykalność osobistą i wolność osobistą. Pozbawienie lub ograniczenie wolności może nastąpić tylko na zasadach i w trybie określonych w ustawie.
2. Każdy pozbawiony wolności nie na podstawie wyroku sądowego ma prawo odwołania się do sądu w celu niezwłocznego ustalenia legalności tego pozbawienia. O pozbawieniu wolności powiadamia się niezwłocznie rodzinę lub osobę wskazaną przez pozbawionego wolności.
3. Każdy zatrzymany powinien być niezwłocznie i w sposób zrozumiały dla niego poinformowany o przyczynach zatrzymania. Powinien on być w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania przekazany do dyspozycji sądu. Zatrzymanego należy zwolnić, jeżeli w ciągu 24 godzin od przekazania do dyspozycji sądu nie zostanie mu doręczone postanowienie sądu o tymczasowym aresztowaniu wraz z przedstawionymi zarzutami.
4. Każdy pozbawiony wolności powinien być traktowany w sposób humanitarny.
5. Każdy bezprawnie pozbawiony wolności ma prawo do odszkodowania.
1.Każdemu Polakowi zapewnia się nietykalność osobistą, wolność osobistą i wolność osobistego komunikowania się.
2. Naruszającego przepisy Konstytucji (szczególnie art.30) można pozbawić lub ograniczyć wolność jedynie na podstawie prawomocnego wyroku sądowego.
3. Każdy pozbawiony wolności bez wyroku sądowego ma prawo niezwłocznego odwołania się do sądu w celu ustalenia legalności tego pozbawienia. O pozbawieniu wolności powiadamia się niezwłocznie osobę wskazaną lub rodzinę pozbawionego wolności. Ostateczne odwołanie względem konstytucyjności posiada Senat.
4. Każdy mieszkaniec Polski w chwili zatrzymania przez uprawniony organ służb państwowy musi mieć postawiony precyzyjny zarzut. Powinien on w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania zostać przekazany do dyspozycji sądu. Zatrzymanego należy zwolnić, jeżeli w ciągu 24 godzin od przekazania do dyspozycji sądu nie zostanie mu doręczone postanowienie sądu o tymczasowym aresztowaniu wraz z uprawdopodobnieniem zarzutów.
5. W przypadku zatrzymania przez służby państwowe, każdy rodowity obywatel Polski ma prawo z wolnej stopy zażądać niezwłocznego zwołania i przeprowadzania nad sobą własnosądu przy udziale sędziów pokoju (art. 42.2), jednakże nikt w swej własnej sprawie nie może być sędzią. Szczegóły określa ustawa.