Art. 34.

1. Obywatelstwo polskie nabywa się przez urodzenie z rodziców będących obywatelami polskimi. Inne przypadki nabycia obywatelstwa polskiego określa ustawa.

2. Obywatel polski nie może utracić obywatelstwa polskiego, chyba że sam się go zrzeknie.

1. Rodowity Polak (Suweren) to osoba urodzona z polskich rodziców, w Polsce (więzy ziemi) lub poza granicami kraju, z osoby urodzonej w Polsce będącej rodowitym mieszkańcem Polski (więzy krwi) min. od 3-go pokolenia.

2. Obywatelstwo polskie  uzyskuje  się z chwilą otrzymania dowodu tożsamości wydanego przez Urząd Stanu Cywilnego. Każdy Polak, który skończył 18 rok życia, ma prawo ubiegać się o nadanie obywatelstwa poprzez samodzielne złożenie wniosku do USC. Warunkiem otrzymania obywatelstwa jest zdany państwowy egzamin ze znajomości języka polskiego, historii i Konstytucji.

3. Urząd Stanu Cywilnego przekazuje Najwyższej Izbie Kontroli pozytywnie rozpatrzone wnioski celem archiwizacji oraz ustalenia statusu danej osoby na podstawie jej stosunku do Państwa.

4. Polak nie może utracić statusu społecznego, chyba że sam się go zrzeknie, wyjątek stanowi utrata na wniosek Sądu Najwyższego akceptowanego przez ławę przysięgłych złożoną z sędziów pokoju. Wszystkie przypadki nabycia obywatelstwa polskiego oraz zmiany statusu społecznego określa ustawa.