1. Władze publiczne prowadzą politykę sprzyjającą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych obywateli, w szczególności przeciwdziałają bezdomności, wspierają rozwój budownictwa socjalnego oraz popierają działania obywateli zmierzające do uzyskania własnego mieszkania. 2. Ochronę praw lokatorów określa ustawa. 1. Służby publiczne zaspokajają potrzeby mieszkaniowe, w szczególności przeciwdziałają bezdomności, wspierają rozwój budownictwa socjalnego oraz działania mieszkańców Polski zmierzające do uzyskania własnego mieszkania lub parceli pod zabudowę mieszkaniową. 2. Polacy mają prawo do samodzielnej i samowystarczalnej organizacji swoich potrzeb zamieszkiwania. 3. Ochronę praw lokatorów określa ustawa. 1

Władze publiczne chronią konsumentów, użytkowników i najemców przed działaniami zagrażającymi ich zdrowiu, prywatności i bezpieczeństwu oraz przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi. Zakres tej ochrony określa ustawa. Służby publiczne chronią mieszkańców Polski przed działaniami zagrażającymi ich zdrowiu i życiu, prywatności i bezpieczeństwu oraz przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi. Zakres tej ochrony określa ustawa. 1

Prawne środki ochrony równości mieszkańców 1

1. Każdy ma prawo do wynagrodzenia szkody, jaka została mu wyrządzona przez niezgodne z prawem działanie organu służby publicznej. 2. Ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności lub praw. 1. Każda szkoda wynikła z niezgodnego z prawem działania organu służby publicznej wobec danego mieszkańca Polski podlega odszkodowaniu przez urzędników danego organu z własnych środków w sposób określony w ustawie. 2. Ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności lub praw oraz uzyskania sprawiedliwego wyrównania poniesionych strat. 1

Każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji. Wyjątki od tej zasady oraz tryb zaskarżania określa ustawa. 1

1. Każdy, czyje konstytucyjne wolności lub prawa zostały naruszone, ma prawo, na zasadach określonych w ustawie, wnieść skargę do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie zgodności z Konstytucją ustawy lub innego aktu normatywnego, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o jego wolnościach lub prawach albo o jego obowiązkach określonych w Konstytucji. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy praw określonych w art. 56. 1. Każdy, czyje konstytucyjne prawa zostały naruszone, ma prawo, na zasadach określonych w ustawie, może wnieść skargę do Sądu Najwyższego, a ostatecznie do Senatu w pełniącego tu funkcję Rady Rewizyjnej w sprawie zgodności z Konstytucją ustawy lub innego aktu normatywnego, na podstawie którego sąd lub organ…